Jak pomóc swojemu dziecku uwierzyć we własne możliwości
Co Rodzice powinni robić ? ;
*Zrozumieć swoje dziecko, jego problemy w nauce czy zachowaniu,
*Poznać jego mocne strony,
*Rozmawiać z dzieckiem często na temat jego wartości i mocnych stron,
*Mówić dziecku, że może, potrafi, że da radę, że mu się uda,
*Umacniać w dziecku pozytywne wartości, zainteresowania,
*Wzmacniać pozytywnie, nagradzać pochwałą nawet za drobne sukcesy,
*Analizować trudności które się pojawiają, mówić o nich z dzieckiem,
*Zapewnić atmosferę akceptacji, zrozumienia, życzliwości w pracy z dzieckiem i w rozmowach,
*Zapewnić atmosferę spokoju zawsze w czasie rozmów z dzieckiem na tematy problematyczne, oraz w czasie nauki,, nawet jak popełnia błędy,
*Zawsze stać po stronie dziecka, zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa
*Roztropnie kontrolować co robi dziecko, nie szpiegować,
*Stosować jednolite metody w sprawie nagradzania i karania dziecka,
*Nadzorować systematyczna pracę dziecka, przy odrabianiu lekcji najlepiej w tym samym miejscu, o tej samej porze- to wspomaga gotowość dziecka do uczenia się,
*Dbać o odpowiedni relax, odpoczynek po szkole przed przystąpieniem do zadań domowych,- pamięć pracuje lepiej gdy dziecko jest zrelaksowane i wypoczęte,
*Zapewniać dziecko, że jego praca przyniesie oczekiwane efekty,
*Mówić dziecku, że go kochamy i że zależy nam na nim bardzo,
*Rozmawiać systematycznie z nauczycielem o tym co robimy, jak pracujemy z dzieckiem, prosić o wsparcie w odpytywaniu z tych partii materiału które przerabiamy, tak aby dziecko czuło, że odnosi sukces i że praca się opłaca.
Kochaj, wykazuj zainteresowanie dzieckiem, obserwuj, dbaj o poczucie bezpieczeństwa, rozmawiaj, bądź ważny dla dziecka, zapewnij o pomocy, utwierdzaj dziecko w poczuciu własnej wartości, podkreślaj często mocne strony uważnie słuchaj dziecka, pomagaj, bądź pogodny przy dziecku, bądź optymistyczny i z humorem, mów, że jest dla ciebie najważniejsze i bardzo ci na nim zależy.
Czego Rodzice robić nie powinni ?;
*Nie porównywać dziecka z innymi rówieśnikami czy rodzeństwem – np. popatrz jak Daniel dobrze się uczy a Ty??,
*Nie krytykować, nie ośmieszać dziecka, a szczególnie przy innych
* Nie oceniać dziecka tylko jego konkretne niewłaściwe zachowanie,
* Nie podważać w rozmowie z dzieckiem autorytetu nauczyciela, pedagoga, terapeuty,
* Nie mówić do dziecka, że jest leniem, nieudacznikem, że mam z tobą tylko problemy, że wstyd mi za ciebie,
* Nie szpiegować dziecka, a roztropnie kontrolować,
* Nie wychowywać bezstresowo, mówić co wolno i dlaczego a co nie i jakie to ma konsekwencje,
* Nie używać w rozmowie z dzieckiem argumentu- nie bo nie,
* Nie wyręczać dziecka w jego obowiązkach w tym nie odrabiać za niego prac domowych,
* Nie poprawiać błędów w pracach pisemnych, dziecko zachęcić do samodzielnej poprawy ze słownikiem ortograficznym,
* Nie krzyczeć na dziecko, poczekać aż emocje opadną i spokojnie porozmawiać o tym co się stało- agresja budzi agresję,
*Nie mówić dziecku ,że jest okropne w zachowaniu i beznadziejne, że mamy z nim same problemy- to powoduje że dziecko zacznie kłamać i nie mówić nam prawdy jeśli nie znajdzie w nas oparcia,
* Nie rozmawiać przy dziecku o dziecku i jego problemach z innymi,
* Nie kłócić się w domu o dziecko przy nim, ale w zaciszu ustalić strategię postępowania, a potem zastosować konsekwentnie,
Nie kłam dziecka, nie mów że nic się nie stało, nie oszukuj i nie chowaj emocji,
Nie dopuszczaj do sytuacji, żeby dziecko myślało cię nie obchodzi, lub że nie masz dla niego czasu, nawet jeśli faktycznie go nie masz- to 5 min dla dziecka tylko i wyłącznie zawsze znajdziesz, nie krzycz na dziecko, nie bądź zbyt krytyczny wobec niego, nie zachowuj się agresywnie, nie lekceważ jego spraw, nie mów nigdy- nic się nie stało, zapomnij o tym, weź się w garść, nie płacz, bądź dzielne- to sprzyja tworzeniu się agresji, chorób i zamyka dziecko na ciebie, nie zmuszaj dziecka do rozmowy jeśli nie chce o czymś teraz mówić- daj mu szansę kiedy zechce porozmawiać niech ci powie,
Opracowała dla Rodziców
Mgr Anna Baran
Pedagog szkolny